Urge Overkill zonder elektriek

Afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zover. Kluit, Bocht en ondergetekende hebben hun grote helden live aan het werk gezien. In een afgeladen Nighttowntheater in Rotterdam waren we getuige van een speciaal akoestisch optreden van de underground rocksterren van Urge Overkill.Om 21.00 uur zou de show beginnen en dus stonden we na enig gehaast om vijf minuten voor negen bij het loket van Nighttown om een lidmaatschap te kopen. Toen we terloops vertelden dat we voor Urge Overkill kwamen stikte het meisje achter het raam nog net niet in haar lach, maar maakte ze ons wel duidelijk dat we daar geen lidmaatschap voor nodig hadden en dat we niet bij haar maar via het caf?gedeelte naar binnen moesten.

Eenmaal binnen worstelden we ons door de menigte op zoek naar een door ons strategisch uitgekozen plek. Kortom, stipt om 21.00 uur stonden we aan de bar klaar voor de grootse show die ons te wachten stond. Veuls te vroeg natuurlijk want de heren van Urge (die voor de gelegenheid slechts met zijn twee?n zouden komen) zijn echte rocksterren en echte rocksterren komen fashionably late. Om 21.10 uur liep er iemand naar de gluidstechnicus/lichttechnicus/DJ toe die overduidelijk 21.15 uur aangaf. Tijd voor nog een snel biertje dus voordat de happening zou beginnen. Terwijl de man van merchandising zijn waar (1 tshirt, 1 ep en 1 cd) nog eens goed legde, waren wij om 21.15 uur helemaal klaar voor het bij voorbaat al legendarische optreden. Vijf biertjes en een kleine drie kwartier later later gold dat ook voor onze culthelden en kwamen Nash en King het podium oplopen.

Nash (links) en King (rechts)

Binnen no time waren de trappen in het theater overbodig omdat de heren de zaal plat speelden. “Ik vind het helemaal niet slecht”, zei Bocht nog. Overigens was dat totaal geen reden voor ‘m om zijn mond te houden en stilltjes van de muziek te gaan genieten, maar dit terzijde. Het belangrijkste wat Kluit uit wist te brengen was dat ie dacht dat er nog geen zestig man aanwezig was wat mij er weer toe bewoog om dan maar eens te gaan tellen. Inclusief twee muzikanten, ??n geluidstechnicus, ??n tshirtverkoper (misschien is tshirtbeheerder een beter woord want ik geloof niet dat ie ze ook echt verkocht), en ??n barman kwam ik precies tot 59 aanwezigen. Uitstekende schatting van Kluit dus. Het grote voordeel van de vele onterechte thuisblijvers was dat het bijzonder weinig moeite kostte om een paar pilsjes te bestellen. Omdraaien was genoeg teken voor de barman om weer drie nieuwe goudgele rakkers tevoorschijn te toveren.

dringen voor het podium bij Urge Overkill

Toen zo’n drie kwartier later alle grote hits (lees: “Girl, You’ll Be A Woman Soon”) gespeeld waren, besloten Nash en King dat het tijd was om te stoppen. Terwijl ik van de gelegenheid gebruik maakte om de wc op te zoeken, begonnen Kluit en Bocht zo hard te schreeuwen en klappen en fluiten dat onze helden net als ik weer terugkwamen. Na nog een paar nummertjes gespeeld te hebben, was het toch echt over met de pret en na het geven van een staande ovatie zijn we nagenietend een pilsje gaan drinken in het caf?.

Hangend aan de bar zagen we even later dat de cultstatus onze helden nog niet naar het hoofd is gestegen. Roadies? Zolang ze zelf hun kont af kunnen vegen, hebben Nash en King die niet nodig. Nee, onze helden droegen gewoon zelf al hun spullen langs ons naar buiten. Terwijl ze hun handen vol hadden, durfde ik ze wel een schouderklopje te geven met de toevoeging “Great show, guys!”. Geschrokken keken ze me aan en iets van “Yeah” mompelend versnelden ze voor de zekerheid hun looppas richting de uitgang.

Na een kort bezoek aan de Drum ‘n’ Bassparty die om 23.00 uur begonnen was en een klein onderhoud met de Drum ‘n’ Basszanger op het toilet, waarbij Bocht en ik vooral onderhielden en de zanger vooral heel snel het toilet verliet, besloten we dat het een mooie tijd was om naar huis te gaan. Buiten hebben nog een liedje gezongen met de als daklozenkrantverkoper verkleedde Bob Marley die we beloond hebben met twee hele euro’s en daarmee heeft hij waarschijnlijk meer overgehouden aan de avond dan Nash en King.

Nou heeft er ooit iemand een kroeg gebouwd precies op de weg naar huis en omdat het nogal heel erg koud was, zijn we maar even een pilsje gaan drinken in deze kroeg die bekend staat om zijn leuke barmeisjes. Geheel toevallig kwamen we daar ook vriend Guapo tegen waardoor het iets later dan gepland maar ook een stuk gezelliger werd.