Weekendje Ardennen

Afgelopen weekend stond het inmiddels jaarlijks terugkerende Ikea overlevingsweekend in de Waalse Ardennen weer op het programma. In de wetenschap dat Maurice de Cock toch nog ergens ver weg aan de andere kant van de wereld zat, hadden vele Ikeanen zich met een veilig gevoel opgegeven. De teleurstelling was dan ook van de gezichten af te lezen toen bleek dat Maurice snel een vliegtuig richting Nederland had gepakt om toch mee te kunnen gaan.Na een helse rit op vrijdagmiddag waarbij het Hollandse zonnetje ingewisseld werd voor het wisselvallige Belgische weer, kwamen we aan bij La Villa in Dochamps, wat dit weekend onze thuisbasis zou zijn. Enkele minuten later kwamen ook de twee motormuizen aan zodat we al met z’n zessen waren. Na het bewonderen van de accomodatie, met o.a. een heuse Belgische kelder die uitstekend geschikt was voor wereldschokkende activiteiten, en het uitkiezen van een bed, besloten we dat we eens zouden gaan kijken of het plaatselijke caf?-restaurant om 21.00 uur ’s avonds nog serveerde. Dit bleek zo te zijn en in ons beste Frans bestelden we wat vlees, vis en eieren om onze maagjes te vullen.

Met gevulde maagjes keerden we weer terug naar La Villa waar we de overigen deelnemers aan het weekend verwelkomden. Toen we eenmaal compleet waren, bleek het uitstekend weer te zijn om binnen spelletjes te doen. En dus besloten we om binnen spelletjes te gaan doen.

Toen het weer wat minder uitstekend werd om binnen spelletjes te blijven doen, zijn we maar eens gaan kijken of het plaatselijke caf?-restaurant om 0.30 uur nog serveerde. Dit bleek helaas niet het geval te zijn waardoor het begrijpelijk is dat de lokale bevolking zich na twaalven vermaakt met het kijken naar ranzige porno. Tijd om naar bed te gaan dus zodat we lekker uitgerust aan de volgende dag konden beginnen.

Maurice had met zichzelf afgesproken dat ie als laatste naar bed zou gaan. Gelukkig houdt Michiel ‘m als een ware vriend nog even gezelschap

En die volgende dag begon met het onderdeel mountainbiken. Terwijl de watjes van de groep achterbleven in La Villa, begonnen 13 personen aangevuld met 3 begeleiders aan de avontuurlijk fietstocht door de heuvels rond Dochamps.

het afstellen van de fietsen

Ellen heeft een alternatieve manier gevonden om een berg te beklimmen maar is desondanks toch nog sneller dan Maurice

Siebrand geeft vol gas tijdens het ‘downhillen’

Na een half uurtje biken, werd het kaf van het koren gescheiden. Terwijl de regen op ons neerkletterde, besloot een groepje terug te gaan naar het verzamelpunt maar maakten de echte diehards zich op voor het zwaarste gedeelte. Te beginnen met een erg lange en slopende klim. Maar die klim was de moeite meer dan waard want daarna volgden enkele zeer coole afdalingen. Uiteraard eisten de helse bepoevingen hier en daar hun tol. Zo maakte Carlien al snel kennis met de modderige grond, trapte Erwin zijn ketting kapot, en ging ondergetekende vlak voor het eind van de laatste afdaling nog even over de kop. (nu weet ik echter wel dat er op een paar schrammetjes en een klein eitje op het been na niks aan de hand is als je valt en dus kunnen we volgende keer weer wat harder downhillen!)

Erwin kijkt toe hoe begeleider Boris zijn ketting repareert

tijd om weer even op adem te komen

Maurice twijfelt of ie nog wel verder durft te gaan

Terug bij het verzamelpunt wachtte een lekkere broodmaaltijd op ons.

een lekkere broodmaaltijd wachtte

de watjes kijken wie de witste benen heeft

Nadat de watjes ook weer waren aangesloten bij de groep en de lunch verorberd was, was het tijd om ons op te gaan maken voor het vlotten bouwen en wildwatervaren.

Stef doet een truukje met de bal. Carlien is niet echt onder de indruk

terwijl Peter het hout uitlaadt, bestelt Maurice twee bier

Peter en zijn kinderwens

Een paar kilometer stroomopwaarts werden we afgezet waarna de uitleg van Boris volgde: “Hier hebben jullie hout, tonnen en touw en verder zoek je het maar uit zolang je alles maar weer aflevert bij het verzamelpunt.”

“zoek het verder maar uit”

de bedachte constructie wordt verwezenlijkt

Geen probleem voor de drie teams die geformeerd waren. Alles werd aan elkaar geknoopt met de meest exotische knopen en vervolgens in het water gegooid.

Jonk laat Stijn de mastworp zien, helaas viel Jonk’s mastworp meteen weer uit elkaar

Maurice heeft zo zijn twijfels bij het ontwerp van zijn teamgenoten

Petra wist nog een ander spelletje met touwen, iets van bondage ofzo

niet-actievelingen William en Said zijn uitermate niet-actief

Erik-Niels van team 1 is klaar voor het wilde water

team 2 heeft ook alles aan elkaar geknoopt

Nadat duidelijk was gemaakt dat we zelf ook mee moesten op de vlotten, pakte iedereen een peddel (zo’n ding waarmee je anderen kunt natspetteren of gewoon slaan) en nestelde zich op een ton.

team 1 wacht op de andere twee teams

team 2 gaat te water

Na een paar honderd meter keurig droog over te zijn gekomen, werd besloten dat er zo niets aan was en barstte de echte strijd los. Alles werd in de strijd geworpen om de vlotten van de andere teams te saboteren en als dat niet lukte om het andere team dan in ieder geval een nat pak te bezorgen.

team 2 komt als eerste aan

team 3 volgt daarna op iets onorthodoxere wijze

prima vlotje jongens!

team 1 kwam ietwat verdeeld binnen

Nadat alles en iedereen enkele kilometers verder weer zeiknat op de oever stapte, werden alle knopen losgemaakt en zat het waterfestijn er weer op.

alles moest natuurlijk ook weer losgeknoopt worden

geen enkel probleem als je alleen flutknopen gebruikt had

Een lekkere douchebeurt later keerden we weer terug naar La Villa waar we werden verwelkomd door de Russisch-Oekra?nse vierdaagseloper Andrei die net een wandelingetje van een slordige 40 kilometer had gemaakt.

Andrei rust even uit na zijn wandelingetje

’s Avonds hebben we lekker gebbqd. Zoals het bij een goede bbq hoort, zat iedereen na de hamburgers en worsten al vol van de salade en het brood, waardoor de kippenvleugeltjes en schaschliks overbleven.

lekker barbecuen in de regen

Ellen laat zien dat ze niet lesbisch is, er gaat gewoon vlees in

In afwachting van het volgende onderdeel op het programma,de dropping, vermaakte Andrei ons met de kachel. Ineens werd het duidelijk waarom het in Siberia altijd zo koud is. Ze kunnen daar gewoon geen vuur stoken. Op werkelijk alle mogelijke manieren wist Andrei het vuur uit te krijgen. Zelfs een familiepak aanmaakblokjes vormde geen enkele probleem voor de sympathieke Rus. Gelukkig kreeg ie op een gegeven moment hulp van Said, want in Somali? weten ze wel hoe je een fikkie stookt.

Andrei laat Said zien hoe je vuur dooft met wc-papier

Said en William genoten het hele weekend van het lekker weer

Tijd voor de dropping. De begeleiders dropten twee groepjes enthousiastelingen ergens aan de andere kant van de heuvel. Snel werd nog even uitgelegd hoe de kaart en het kompas gebruikt moesten worden, maar uiteraard was er niemand die oplette bij deze uitleg, zo moeilijk kon het immers toch niet zijn om een heuvel over te steken en terug te lopen naar het kamphuis?

uitleg, dat is toch helemaal niet nodig?

Dat is het in principe ook niet maar je kunt het jezelf een stuk moeilijker maken door de route uit te laten stippelen door een Rus die al een halve fles Wodka achterover heeft geslagen.

de dronken rus en de kaart

Na drie keer de berg rondgelopen te hebben, ging er plots een lichtje branden bij de overige groepsleden en een plan was al snel gemaakt.

er ging een lichtje branden

We zouden Andrei met z’n allen overmeesteren en ‘m de kaart en kompas ontfutselen waarna we zelf de route zouden bepalen.

snel Erik, ruk die kaart uit z’n handen!

Zo gezegd, zo gedaan en binnen no-time waren we via een touristische route waarbij we zelf de spoorweg die Andrei ons de hele tijd al beloofde tegen kwamen, weer bij La Villa.

In La Villa waren degenen die nog wakker waren zich aan het vermaken met een vaag kaartspel waarbij de drank steeds rijkelijker vloeide. Ook bleek niet iedereen het te kunnen waarderen dat zijne koninklijke hoogheid de assholes middenin de nacht de opdracht gaf om Sepultura op te zetten.

Maurice gaat steeds helderder uit zijn ogen kijken tijdens het luisteren naar Sepultura

Na een welverdiende nachtrust en dito ontbijt was het tijd voor het laatste onderdeel van het weekend. Het paintballen. Allereerst moet er iets rechtgezet worden. In tegenstelling tot eerdere berichten schijnt Andrei namelijk wel degelijk te hebben deelgenomen aan het paintballen. Volgens eigen zeggen was hij gewoon zo goed gecamoufleerd dat niemand hem heeft gezien. Onbevestigde bronnen lijken dit gerucht te bevestigen. Zo was er het verhaal van iemand die een struik met een geweer zag rondlopen. Ook was er iemand die Russisch gevloek hoorde toen hij een boom raakte. En begeleider Roderick maakte melding van het feit dat hij enkele keren tussen de spellen door een zwevend geweer bijgevuld zag worden. Later in het restaurant hebben enkele touristen een uitsmijter in het niets zien verdwijnen. De inlichtingendiensten zijn bezig de foto’s en satellietbeelden te bestuderen om uitsluitsel te kunnen geven.

De overige Ikeanen hebben zich ook prima vermaakt met ‘oorlogje spelen’ waarbij opviel dat sommigen er wel erg veel plezier in hadden om collega’s neer te knallen en hoewel er niet op gezichten mocht worden gemikt, bleken er na afloop toch behoorlijk veel maskers onder de verf te zitten. Toen de vrede weer was getekend, ging iedereen weer naar La Villa om op te ruimen en zich voor te bereiden op de terugreis naar Nederland. Na een emotioneel afscheid waar menig traantje werd weggepinkt werden La Villa en Dochamps weer achter ons gelaten om terug te keren richting Delft en omgeving.

Foto’s
Ik heb al mijn foto’s in groot formaat op het internet gezet zodat iedereen ze kan downloaden. Ik heb er vier zip-bestanden van gemaakt van ongeveer 10MB per stuk. Ze zijn te downloaden via de volgende links:

foto’s deel 1
foto’s deel 2
foto’s deel 3
foto’s deel 4

Links
Neem ook eens kijkje op de volgende sites:
Williams MSN Space (met o.a. zijn foto’s)
Ellens weblog waar niemand op zit te wachten