Als voetballiefhebber heb je om de twee jaar een groot evenement om naar uit te kijken. Dat geldt zeker voor 2006 met een Wereldkampioenschap voetbal in Duitsland. Als je ooit eens een wedstrijd op een WK wil bezoeken is dit een ideale gelegenheid. Om in aanmerking te komen voor een kaartje had ik mij ingeschreven voor alle wedstrijden van het Nederlands Elftal en uiteindelijk was ik ??n van de gelukkigen die was ingeloot voor de wedstrijd Servi?-Montenegro – Nederland in Leipzig op 11 juni 2006.
Helaas kon een gepland weekend met vrienden in Duitsland geen doorgang vinden, zodat ik op zoek diende te gaan naar een alternatief voor de reis naar Leipzig. Ik werd getipt omtrent meerdere mensen vanuit Pijnacker en omgeving, die ook waren ingeloot voor deze wedstrijd en reeds een bus via de Kwibus hadden geregeld. E?n smsje en ??n telefoontje waren vervolgens voldoende om te vernemen dat er voor mij nog plaats was in de bus.
De planning was om zaterdag op zondagnacht om 01.00uur te vertrekken vanaf sportpark “De Groene Wijdte”. Even voor 01.00uur arriveerde de bus. Geen oude HTM-bus, maar een kleine touringcar speciaal voor de gelegenheid gehuurd door de Kwibus.
Na de laatste instructies van de chauffeur van dienst vertrokken we 01.30uur richting Leipzig met aan boord 23 personen, van wie er 16 een kaartje hadden en 7 voor de gezelligheid mee gingen.
De eerste korte stop nog in Nederland leverde de eerste reiziger op die over zijn nek moest. Dat beloofde nog wat voor de rest van de reis. Bij de grens werden we van de snelweg afgeleid naar de parkeerplaats. Daar zagen we dat een auto door de twee inzittenden op last van de douane volledig binnenste buiten gekeerd diende te worden. Een blik van de douane op de bus en een aantal van zijn inzittenden was om onbegrijpelijke redenen voldoende reden voor het douanepersoneel om ons verder met rust te laten en de bus toe te laten in Duitsland.
Aangezien ik voor vertrek niet geslapen had, probeerde ik dat in de bus te doen, maar dat was geen echt succes. Anderen waren daar wat succesvoller mee, al hield dat voor sommigen wel in dat ze in het gangpad of onder de stoelen sliepen.
In de loop van de ochtend kwam een ieder weer een beetje bij de pinken en dat was voor een aantal een reden om wat meer oranjesfeer te brengen. Er werden onder andere oranjeslingers in de bus opgehangen en de oranjeoutfits werden tevoorschijn gehaald en voor de dames was het ook het sein om oranje nagellak aan te brengen. Daar kreeg ik als tip te horen dat nagellak sneller droogt als je de nagels even onder de kraan houdt??
Even voor 11.00uur arriveerden we na een korte omweg in Leipzig op de parkeerplaats waar we onze vouchers diende om te wisselen voor de echte kaartjes.
Nadat we dit kostbare goed in ons bezit hadden was het tijd om ons in het feestgewoel van Leipzig te storten. Op weg daar naar toe stuitten we eerst op een serie oranje Trabantjes.
Het Nederlands Elftal logeerde in het Mariott Hotel. Hoe ik dat wist…..de spelersbus van het Nederlands Elftal stond daar voor de deur.
We volgden verder het lawaai en zo kwamen op een feestterrein in het midden van de stad. Daar viel de belangstelling tegen, zeker gezien de verhalen vanuit Portugal van 2 jaar geleden over de oranjefeesten.
De oranje-indiaan liep er overigens wel rond.
Na verloop van tijd (en een paar biertjes) bleken wij niet op het oranjefeest te zijn, maar op het feest van de gemeente zelf. Daarop besloten degenen met een kaartje toch maar het oranjefeest op te gaan zoeken. Daar aangekomen bleek het feestprogramma net afgelopen.
Daar bleek de oranjemars naar het stadion net vertrokken, zodat wij als een van de laatste bij deze mars aan konden sluiten.
Onderweg trokken we veel belangstelling van bewoners en cameraploegen en namen velen de moeite om diverse locaties in Leipzig van vocht te voorzien.
Na een behoorlijke wandeling kwamen we uiteindelijk aan bij het stadion.
Daar werden onder andere Rene Froger en Jan-Joost van Gangelen (u weet wel sportverslaggever van Talpa) in het shirt van Aisatti (PSV’er en winnaar EK-onder21) gespot. Vervolgens was het tijd voor de toegangscontrole. Daar was men bij die hoge temperaturen niet echt soepel om eens een understatement te gebruiken. De ?leeuwenhosen? van Bavaria moesten worden uitgetrokken met als resultaat dat sommigen in hun onderbroek verder konden. Ook de jagershoeden van Heineken mochten het stadion niet in als er Heineken op stond, wel als er Holland op stond. Men was blijkbaar nog niet op de hoogte van het feit dat aan de ene kant Heineken staat en aan de andere kant Holland. De macht van sponsor Budweiser gaat blijkbaar ver. Verder diende iemand voor mij zijn oranjegezicht volledig af te schminken. Het waarom van deze actie bleef voor iedereen een raadsel.
Na een korte wandeling kwam het stadion wel heel dichtbij.
Toen ik uiteindelijk binnen was, was de warming-up van de beide ploegen al begonnen.
Na het zoeken van mijn plaats en het rustig bekijken van de warming-up voelde ik toch de spanning van de wedstrijd langzaam opkomen. De entree van de ploegen en het daaropvolgende spelen van de Volksliederen was fantastisch. Ik heb 5 minuten met kippen vel gezeten (helaas is het maken van het filmpje van dit hoogtepunt mislukt).
De wedstrijd op zich hebben de meeste van jullie denk ik wel gezien. Hieronder volgen een aantal foto?s. Tegelijkertijd supporter en fotograaf zijn valt niet mee.
Het legioen.
Arjen Robben zorgde voor de 1-0. Helaas voor mij aan de andere kant van het veld.
De aftrap van de tweede helft.
Deze vrije trap van Robin van Persie gaat echt net naast.
Na afloop bedanken de fans de spelers
En bedanken de spelers de fans.
Na de wedstrijd was het meteen op weg naar de bus. Onderweg kwamen we de broer van Van Nistelrooy tegen. Die is niet echt moeilijk te herkennen, aangezien dat precies Ruud is maar dan een paar kilo te zwaar.
Na een redelijke wandeling werd de bus gevonden. En nadat ook uiteindelijk de mensen zonder kaartje de bus hadden gevonden konden we vertrekken met de eerste drie punten aan boord.
Op weg naar Pijnacker was er nog een uitgebreidere stop, zodat we even wat konden eten en vervolgens was het tijd om echt op Pijnacker aan te gaan. Verder was het in de bus gedurende de busreis erg stil. De korte vorige nacht, de warmte en de spanning hadden zijn tol ge?ist. Uiteindelijk had het ook de chauffeur niet onbetuigd gelaten aangezien de laatste kilometers in Duitsland en Nederland werden gereden door een medepassagier met een vrachtrijbewijs.
Uiteindelijk waren we kort voor 06.00uur weer terug in Pijnacker en was het tijd om moe maar voldaan mijn eigen bed weer op te zoeken en te dromen over wat het WK ons mogelijk nog te brengen heeft.
Aardige composities Kluit!