Op de dag dat Kizzy de volwassen leeftijd van 26 bereikte ging een gemeleerd gezelschap bestaande uit Guapa, Guapo en zijn halve schoonfamilie en 2 amigo’s uit Pijnacker naar een optreden in het concertgebouw.Het concertgebouw denkt iedere lezer nu?! Maar dat lezen jullie allemaal dus goed. Afgelopen maandag was er een jazzconcert in de mooiste concertzaal van Nederland. Geen reguliere jazz; volgens de officiele omschrijving is het meer een mix van latin jazz en flamenco. Want dat zijn de muziekstijlen waar de cd’s van Michel Camilo en Tomatito in de bakken in de beteren platenzaken te vinden zullen zijn.
Omdat Guapo een setje puike kaarten had gereserveerd en we deze vroeg af moesten halen gingen we al vroeg in de avond op weg naar Amsterdam. Kluit zou als back-up fungeren (of was het nou andersom) en zou ook zijn best doen om eventueel op tijd de kaarten af te halen want je weet het tuurlijk nooit met het verkeer. Voor alle hardwerkenden mensen was er geen tijd voor een normaal diner dus had Mari voor erg smaakvolle broodjes gezorgd en Guapo voor het pils. Zo werd de autorit naar Amsterdam al een erg lekkere.
Lekkere broodjes
En lekkere drankjes
Eenmaal aangekomen in hoofdstad hadden we snel de auto geparkeerd, de reservekaarten opgehaald en Kluit opgesnord. Hij bleek gelukkig de kaarten w?l betaald te hebben waardoor we legaal naar binnen konden.
Het concertgebouw is weer eens wat anders dan Rotown, de HMH of Nighttown dus eerst maar een eens rondgekeken, de jassen opgehangen en een drankje gedaan. Maar al snel maakte de gong het teken dat het optreden zou beginnen. We gingen op zoek naar onze plekken op het balkon. De 3 macho’s gingen als eerste op 3 gereserveerde plekken zitten die achteraf een stuk beter uitzicht boden dan de andere 3 plekken van de dames.
Zaal concertgebouw
Concertgebouw-hooligan
Vanaf de ‘showbizzquiztrap’ kwamen ze naar beneden naar het podium gelopen en begonnen na een korte introductie met spelen: Michel Camilo op piano en Tomaatje op zijn gitaar (die reist toch een stuk makkelijker mee…). Het begin van het concert was niet echt geweldig. Mooi gespeeld maar het waren wat langzame en suffe nrs waarbij ik afentoe moest denken aan de instrumentale ‘Moments in love’ Cd van mijn ouders. Het leek er op dat het een lang optreden ging worden. Echter tegen de pauze gingen de heren ‘los’. en als er eenmaal een beetje pit in het spel komt is het gelijk een stuk aantrekkelijker voor Guapo. Dat beloofde wat voor na de pauze.
Michel Camilo en Tomatito (1)
Na een justje voor de jongelui (Mari week niet van haar plek bang die kwijt te raken aan ??n van haar dochters) in de pauze ging het muzikale duo verder met waar ze voor de pauze waren geeindigd; het spelen van mooie muziek. Nu waren niet alleen de wat snellere nrs goed ook de rustige nrs waren prachtig om naar de luisteren. De bijzondere maar mooie combinatie tussen gitaar en piano werden op deze manier erg duidelijk. Het publiek genoot van het concert. En eigenlijk de 2 hoofdrolspelers zelf ook want na elk nummer sloten ze elkaar in de armen en schudden elkaar de hand (volgens Roonie allemaal om tijd te rekken).
Na 2 toegiften, waarbij de laatste voor een deel van het publiek toch ?cht als een verrassing kwam gezien het grote aantal mensen in de deuropening met hun jassen aan, was het concert afgelopen. En dat was eigenlijk precies op tijd omdat onze parkeertijd op was.
Michel Camilo en Tomatito (2)
De terugrit was er ??n zonder lekkere broodjes en drankjes maar wel met een lekkere muzikale nasmaak in de mond. Het was de leukste verjaardag van Kizzy geworden. Voor Guapo in ieder geval…
Zeg Amigo, wanneer ga jij weer eens een stukkie schrijven???
Nou bij deze.
Wat staat er nou trouwens op dat bord dat op het podium staat? Een afbeelding van een fototoestel ofzo?
Nee, das een sigaret met een streep er door.
De enige hooligan daar was natuurlijk Hans Dijkstal die zomaar een beetje onze plaatsen wilde inpikken!