Amigo’s visie op Lowlands 2007 dag 2

Dag twee leek in veel opzichten op dag ??n, bandjes kijken, lopen en staan tot de voeten pijn deden, bier drinken en lekker meebrullen met gouwe ouwen. Kortom, wederom zeer de moeite waard!

Na lekker uitgeslapen te hebben (Kluit moest tenslotte zijn jetlag nog verwerken), ons te hebben opgefrist en een lekkere uitsmijter naar binnen te hebben gewerkt (“nog bedankt dat je daar een half uur voor in de rij wilde staan Amigo!” “Graag gedaan amigo’s”) was het tijd om het festivalterrein weer op te zoeken. Rik en Amigo gingen in de rij staan bij de Juliet om een plaatsje te bemachtigen bij het wiskundecollege van professor Hendrik Leenstra. Guapo, Kluit en Ferdinand liepen na het aanschouwen van de rij nog een stukje verder naar de Alphatent om daar te gaan bekijken hoe het Metropole Orkest samen met The Sheer (zie ook http://guapoyamigo.awardspace.com/blog/index.php?itemid=127) en Floor Jansen van After Forever muziek van bekende games uitvoerde. Leuk natuurlijk maar vast niet zo interessant als Leenstra’s college over Escher en het Droste-effect. De plaatjes waren voor iedereen leuk om te zien maar het was waarschijnlijk een tikkeltje te ambitieus om de natuurlijke logaritme in een paar minuten te willen uitleggen.

professor Leenstra laat leuke plaatjes zien

Na afloop kregen alle aanwezigen huiswerk mee. Het leukste van die opgaven was dat Kluit de rest van de dag een stuk minder tijd had om stom te lullen omdat hij priemgetallen aan het uitrekenen was. (vraag: Welk getal is geen priemgetal? a)131 b)133 c)137 d)139 )

Na wat rondgehangen te hebben bij de marktkraampjes, en een paar pilsjes gedronken te hebben, onmoetten we de rest weer in de Grolsch bij het optreden van The Rifles. Een lekker optreden met alleraardigste muziek, maar helaas had ik het te druk met mijn glas bier vasthouden om foto’s te nemen.

Na The Rifles liepen Ferdinand, Rik en ik weer naar de Alpha voor de gothic metal van After Forever. Ferdinand ging buiten in het gras zitten terwijl Rik en ik in een half gevulde tent van de show genoten. Het was welliswaar een beetje overbodig dat Floor Jansen voor elk nummer even meldde welk nummer het was van welke cd maar ze deed in ieder geval haar best om contact met het publiek te zoeken. (en ik wist niet dat ze al zoveel cd’s hadden gemaakt)

After Forever laat zich bejubelen

Toen het optreden voorbij was, pikten we Ferdinand weer op en liepen weer naar de Grolsch voor Turbonegro (een tipje van Guapo). Na enkele nummers hadden we wel gezien dat dit niet veel beter was dan de kamelenneukers die er een dag eerder optraden en dus besloot Amigo dat we beter konden verkassen naar de Bravo om daar nog een stuk van de gemoderniseerde flamenco van Ojos de Brujo mee te pakken.

een hele duidelijke foto van Ojos de Brujo

Na Ojos de Brujo dronken we even een pilsje bij de Lima waar Little Cow gezellige voetjes-van-de-vloer-Balkanpop speelde. Daarna vertrok Ammerlaan naar The View terwijl de andere vier musketiers Laurent Garnier (live) even aantikten (van ruime afstand) om daarna een plekje te gaan zoeken in de Grolschtent omdat Saybia daar ging optreden. Saybia bleek behoorlijk populair en de tent was dan ook stampensvol. Terwijl de tent uit zijn dak ging, stond Amigo zich vertwijfeld af te vragen waarom hij vrijwel geen nummer van de melancholieke Denen herkende. Ze hadden een nieuwe cd en die moeten ze waarschijnlijk helemaal gespeeld hebben en anders had ik m’n huiswerk beter moeten doen. Rik had het overigens al na een paar nummertjes gehad met de in zijn ogen veels te slome muziek en bezocht in zijn eentje de X-Ray waar Hawnay Troof zijn retard disco ten gehore bracht.

Saybia speelt allerlei nummers die Amigo niet (her)kent

Ook Amigo begon onverwacht enigzins verveeld te raken toen zijn bier op was en dus ging ie maar wat plaatjes van zijn vriendjes schieten.

Ferdinand tovert zijn vriendelijkste glimlach tevoorschijn voor de fotograaf

Guapo is een beetje cameraschuw als zijn haar niet goed zit

en wie is die knappe bebaarde kerel? Het is Amigo zelf!

Terwijl Rik en Kluit naar voormalig Soundgarden-frontman Chris Cornell gingen, werkten Guapo y Amigo & Ferdinand een bordje sat? met friet naar binnen die ze vervolgens wegspoelden met enkele glaasjes gerstennat. Na weer helemaal bijgekomen te zijn, werd de Bravo betreden voor het optreden van CSS. En als ik vertel dat dat niet staat voor Cascading Style Sheets maar voor het veel spannender klinkende Cansei de Ser Sexy (tired of being sexy) zal het jullie niet verbazen wie we daar midden in de tent tegenkwamen. Inderdaad Rik en Kluit stonden al te genieten van de opwindende Jerney Kaagman-catsuit van de zangeres van de Braziliaanse band.

“Let’s make love and listen to death from above”

Toen het optreden afgelopen was en Kluit en Rik de laatste kwijlrestjes van hun mondhoeken hadden geveegd, splitsten de wegen van het vrolijke vijftal weer. Kluit en Ammerlaan gingen weer een stuk lopen om Interpol te kunnen zien en Guapo y Amigo en Rik gingen terug naar de camping om hun korte broek en t-shirt te veruilen voor een lange broek, trui en jas. Hevig zwetend vanwege de hitte bereikte het drietal de helemaal achterin gelegen Alpha om daar de hoofdact van de dag te kunnen zien, The Kaiser Chiefs. (die zelf overigens ook niet helemaal begrepen waarom ze hoofdact waren) Helaas waren we niet de enigen die naar de Alpha waren gekomen.

Erik en Erik hebben een mooi plekje gevonden zo’n dertig meter buiten de tent

Al snel werd duidelijk waarom het zo druk was. De Kaiser Chiefs hadden, heel slim maar wel een tikkeltje achterbaks, de letters KC heel groot boven het podium hangen waardoor iedereen stond te wachten op een optreden van discoheld KC met of zonder zijn Sunshine Band!

in de verte zijn de misleidende letters KC zichtbaar

Toen Amigo er helemaal zeker van was dat zijn grote held geen verassingoptreden kwam geven, besloot hij dat het geen zin meer had om hier rond te blijven hangen. Een korte blik op het programma leerde dat in Indiatent een zeker Patrick Wolf een optreden gaf en dus werd de wandeltocht richting die tent ingezet. Wolf bleek gekleed in slechts een afgeknipte spijkerbroek en geholpen door een iets te zware (nou ja, eigenlijk wel iets meer dan iets) dame in niet echt lekker afkledend zwart jurkje op viool een alleraardigst concert te geven en dus bleek de keuze om bij The Kaiser Chiefs weg te lopen een zeer terechte.

Patrick Wolf achter zijn toetsenbordje

Bij de Groove Tube kwamen de vijf vrienden tenslotte weer samen maar omdat de lekkere maar slecht gemixte muziek van de avond ervoor nu was vervangen door slechte maar goed gemixte muziek werd al snel de verplaatsing naar de Indiatent ingezet waar DJ Joost van Bellen het publiek opzweepte met progressive industrial minimal electro techno acid. De vijf jongens van de gestampte pot dansten weer even de sterren van de hemel om de tent daarna weer te verlaten en op weg te gaan naar de Grolsch waar DJ’s Azrael & Gary Global (wie kent ze niet?) allerlei kneiters van hits uit de jaren 90 draaiden. Van “Can’t touch this!” tot “Ademnood”, werkelijk alle muziek die je nooit meer wenste te horen kwam voorbij. En de tent was nokkievol en iedereen stond mee te bl?ren en te springen.

“JE KOMT IN ADEMNOOD”

Om een uur of 1 werden de luide protesten van Amigo door de overige vier heren weggehoond en werden de eigen tentjes weer opgezocht. Ook Amigo’s voorstel om nog wat blikjes bier mee te nemen naar de tenten werd weggelachen. Daar moet in de evaluatie van het weekend nog maar eens stevig over gepraat worden! Uiteindelijk kwam het erop neer dat een slechts licht benevelde Amigo wel heel veel nachtrust had deze nacht, in tegenstelling tot Guapo die nogal last had van de luidruchtige Engelsen die hun tent zo’n beetje in zijn tent hadden gezet. Eigen schuld, dikke bult. Had je maar langer door moeten gaan en meer moeten drinken, dan had je ook als een blok geslapen!