Een dagje West-Friesland

Eindelijk werd het lange wachten dan toch beloond. Na lang aandringen werd ook Amigo eens uitgenodigd om een kijkje te komen nemen in de nieuwe habitat van vriend KeBab. Auto, Randstadrail, trein en nogmaals auto zorgden ervoor dat ik het afgelegen gebied terecht kwam. En wat ik daar toch allemaal tegenkwam….
Nadat GeBak me in Amsterdam had opgepikt en ons snel naar het stulpje van de Sannies in Hoorn loodste, werd er eerst eens even de tijd genomen om onder het genot van een stukkie gebak en een bakkie thee bij te praten.

Toen het bijpraten eenmaal gebeurd was, werd er geen seconde meer verloren want Bocht had een heel programma samengesteld waarin alle leuke en mooie plekjes van West-Friesland bezocht moesten gaan worden. Na afscheid te hebben genomen van Sannie, die helaas moest werken en dus niet mee kon, trokken we er op uit. Eerste stop was een verplicht nummertje: Het Beatles-monument in Blokker.

Roonie en de Beatles, zo’n combinatie

Na het korte bezoek aan het monument stapten we weer in de auto en reden we de dijk op om het IJsselmeer te kunnen bewonderen.

Sander bewondert het IJsselmeer

West-Friesland anno 2007, Water, een dijk, nog meer water en Sander Hennevanger

Via de dijk reden we naar Enkhuizen waar we een rondje door de dorpskern wandelden en een hapje (zeg maar flinke hap, met sandwich en allerlei soorten vis) gingen eten bij het lokale grand-caf?.

even schuilen om een shaggie te kunnen roken

en samen op de foto

Nadat we klaar waren met lunchen, liepen we terug naar de auto. Na enkele stappen bezigde Rijstkorrel al de woorden “Ik geloof dat ik moet schijten…uuuuhhh….nee, ik hou het nog wel even op” Nadat we een paar honderd meter verder waren gelopen, besloot de stand-in spits van Oliveo7 dat het toch verstandig was om ergens een kopje koffie te gaan drinken, als ze er maar een toilet hadden.

hier hadden ze een schoon toilet (maar niet lang)

We vervolgden de reis naar Lutjebroek waar Sander me het huis liet zien dat hij en Sandra op het oog hadden.

wordt dit het nieuwe stulpje van de Sannies?

Omdat er verder weinig te beleven valt in Lutjebroek reden we een stukje verder naar Andijk waar de familie Jansen een inmens groot tuinbouwbedrijf uit de grond gestampt heeft.

paprikakwekerij Jansen

Theo Jansen geeft ons een rondleiding door zijn oneindig lange rijen paprikaplanten

Na de rondeleiding door Theo Jansen gingen we op bezoek bij oud-Oliveaan en jaarlijks Oliveo7-gastspeler Ron Jansen die blij was weer eens normale mensen tegen te komen in Noord-Holland.

Ron Jansen is blij ons te zien

Na een pilsje te hebben genuttigd bij Ron namen we afscheid want Sander wilde me ook nog het andere huis laten zien waar de Sannies een oogje op hebben. En dat staat in het pittoreske Medemblik.

wordt het toch dit stulpje?

Een straatje verder lag de prachtige haven van Medemblik waar het zeker in de zomer goed toeven moet zijn.

ook in Medemblik hebben ze genoeg water

eigenlijk wilden de Sannies dit optrekje in Medemblik kopen maar de onderhandelingen liepen al snel vast

Na Medemblik reden we terug naar Hoorn om daar ook nog een kijkje te nemen.

de kaap van Hoorn

GeBak leidde me naar het centrum van Hoorn waar Jan Pieterszoon Coen, Gouverneur-generaal van de V.O.C. en grondlegger van Batavia, het huidige Jakarta, toezicht houdt op de rode steen, het centrale plein in Hoorn.

Jan Pieterszoon Coen

Een stukje verder kwamen we weer water en dus ook een haventje tegen.

ook in Hoorn hebben ze zeilboten

de jongens van Bontekoe zaten er nog steeds

’s Avonds trakteerde vriend Rijstkorrel me in zijn eigen woning op een 5-gangen-diner van de lokale restaurateur van der Ree. Toen we het belangrijkste voetbal op tv hadden gezien, pakten we de trein terug naar het centrum van Hoorn waar we eerst alleen en later samen met Sannie nog enkele drankjes nuttigden om tenslotte moe maar voldaan in slaap te vallen in de Kersenbogaard.

Speciaal voor Stokkie nog een paar kiekjes van dat inmens grote tuinbouwbedrijf.

Eerst namen we een kijkje in de schuur waar zoon Ivo de baas is. Volgens Ron, die in de kas de dienst uit maakt, is die taakverdeling uitstekend. Hij wil broer Ivo zelfs niet zien in de kas, want “Ivo weet het verschil tussen een paprika en een komkommer nog niet, laat staan tussen de planten ervan!” Na enig gelach van onze kant vertelde Ron er wel bij dat hijzelf nog geen boutje op een moertje kan draaien (“of kan dat ook niet?”) terwijl Ivo reuzehandig is met al die machines.

een kijkje in de volledig geautomatiseerde schuur

de koelcel waar reeds geslachte paprika’s worden opgeslagen

wederom een kijkje in de schuur, rechts zie je een glimp van het kattenluikje waardoor het groene treintje met geplukte paprika’s binnen komt

de planten zelf

een een groen karretje dat over een rails van en naar de schuur en door de paden rijdt