Amigo’s visie op Lowlands 2007 dag 3

Eindelijk, eindelijk, eindelijk is het dan zo ver. Lang heeft iedereen er op gewacht en veel is er al over gesproken. Het verslag van de derde en afsluitende dag van Lowlands 2007. Inmiddels ben ik natuurlijk het meeste alweer vergeten maar de foto’s frissen het geheugen toch aardig op.Terwijl Rik en ik ons nog eens lekker omdraaiden in ons slaapzakje, begon de dag voor de andere drie kampeerders al vroeg. Zij hadden in hun onmetelijke domheid namelijk besloten dat ze aan het eind van de derde dag al naar huis zouden gaan. En dus moest er opgeruimd worden.

als Amigo ’s ochtends vroeg uit zijn tentje kijkt is Kluit zijn hypermoderne kampeergelegenheid aan het opvouwen (en vervloeken)

campinglife 2007

Rik krijgt medelijden en steekt Kluit even een handje toe, maar dan wel vanuit zijn zak

na twee dagen kamperen is de tas van Ammerlaan nog strakker opgeruimd dan die van Amigo aan het begin van het weekend

Toen Kluit, Ammerlaan en Guapo al hun troep eenmaal ingepakt hadden, begon Kluit’s favoriete tocht naar het parkeerterrein weer. Rik en Amigo zochten intussen het festivalterrein op om daar een ontbijtje te scoren.

“Kijk, er is weer gras zichtbaar”

we waren niet de enigen die al vroeg naar het festivalterrein liepen

Nadat we een uitsmijtertje en/of tosti naar binnen hadden gewerkt, een krantje hadden gelezen en langzaam wakker waren geworden, liepen we naar de Alphatent om daar liggen op het belendende gras naar de reggaeklanken van Alpha Blondy te luisteren en een eerste biertje te drinken.

lekker wakker worden met een zonnetje en reggae

Toen het eerste biertje al weer verorberd was en de reggaeklanken langzaam uitstierven, begaven we ons naar de Juliet waar we weer een college gingen volgen. Ditmaal een natuurkundig college over de snaartheorie. Waar het een dag eerder al iets teveel van het goede leek om de natuurlijke logaritme in enkele minuten te willen uitleggen, klonk het helemaal van de gekke om de stringtheorie en een uurtje er doorheen te gaan jassen. Robbert Dijkgraaf bleek echter een enthousiast verteller en erg diep ging hij niet in op de materie dus was het voor iedereen redelijk te volgen. Hoewel het vreemd blijft om dingen die je niet kunt afbeelden omdat je te weinig dimensies tot je beschikking hebt toch af te beelden.

Professor Robert Dijkgraaf vertelt over snaren

Het eind van het college in de met zeer slechte akoustiek behangen Juliet werd overstomd door zware gitaarmuziek. Lacuna Coil was begonnen de Alpha. De Italiaanse variant van After Forever. Het was het begin van een dag die eindelijk dan eens vooral in het teken stond van rock met ballen.

Lacuna Coil maakt herrie

Na Lacuna Coil pikten we de rest van de groep op bij het optreden van the Shins en liepen we naar de India waar we gegrepen werden door de jaren 70 rock met ballen van het Ierse the Answer. Heerlijke herrie met lange haren. En een zanger die het buitengewoon naar zijn zin had en het publiek uitzinnig kreeg met zijn Nederlandse teksten (van een spiekbriefje): “Jullie zijn echt kicken!”

“Jullie zijn echt kicken!”

(later meer)