Beste concerten van 2007

Ja beste lezers, jullie zijn nog niet van Guapo af vwb lijstjes mbt 2007. Maar we zijn nog maar net in het nieuwe jaar dus hebben tijd zat!Het valt hem op dat van veel van onderstaande concerten geen concertverslagen zijn gemaakt of dat dat in een periode gebeurde dat Amigo de blog nogal eens saboteerde (feb tm april vorig jaar). Niet getreurd, Guapo heeft gelijk bij elke concert een kleine sfeeromschrijving gedaan.

En om het een beetje smeuig te maken wordt het een countdown waarbij er vanzelfsprekend wordt gestart met de nr 10 van de lijst. Het is daarna de bedoeling dat we elke dag een stapje hoger komen de lijst (al zal er afentoe best wel een dagje tussen zitten).

Top 10 beste concerten van 2007:

10) Bob Dylan, 9 april, Heineken Music Hall
Guapo moet bekennen; dit optreden staat ook een beetje in deze top 10 vanwege de status. Een echt goed concert was het namelijk niet. Wel een bijzonder. En dat was vooraf ook wel een beetje te verwachten van Bob Dylan. En daarom togen de echte muziekliefhebbers Amigo, Kluit en ondergetekende op eerste paasdag naar Amsterdam. Natuurlijk werd dat door het thuisfront niet gewaardeerd want Pasen moet immers met de familie worden ‘gevierd’ maar daar had ome Bob geen boodschap aan.

Guapo had de laatste Cd Modern Times (zelfs fysiek) aangeschaft en tijdens het beluisteren gedurende de heenrit daarnaar was, naast de best lekkere en relaxte muziek, de gruizende zang van Dylan wat het meest opviel. Een uur later in de Bijlmer BierHal was dat misschien ook wel het meest kenmerende van het hele optreden. Want wat Dylan doet lijkt meer op grommen dan zingen. En de heren uit Delft e.o moesten daar wel een beetje om grinniken. Maar niet te hard natuurlijk want een zanger/liedjesschrijver van het kaliber Bob Dylan wordt niet uitgelachen.
En dat is dan eigenlijk toch ook wel het meest bijzondere van de avond; een concert bijwonen van ??n der grootste singer/songwriters van deze aarde. Ok ok, die laatste Cd van ‘m is best lekker. Ik heb ‘m zelfs regelmatig nog gedraaid ook. En ik zal nog wel eens opzetten. Maar als je Like a Rolling Stoneof All along the watchtower(waarbij popquizmaat Kluit het nr niet eens herkende) uitgevoerd hoort door de meester zelf dan weet je dat dat een belangrijk moment is in je muzikale leven!

(foto volg)

www.oor.nl/deruit_concertverslagen_details.asp?id=487

9) Ojos de Brujo – 18 augustus – Lowlands & 6 november – Paradiso

Ojos de Brujo hadden Guapo tijdens het optreden op Lowlands zo goed opgewarmd (zie verslag Lowlands dag 2) dat ie ze nog wel eens wilde mee maken. En het leek ‘m wel leuk om amateur flamengodanser Guapa mee te nemen. Dus toen bekend werd dat ze een optreden zouden geven in Paradiso heeft Guapo direct twee kaartjes aangeschaft. Echter op de dag van het concert was Guapa ziek. Maar omdat Guapo eerder had vernomen dat Kluit eigenlijk ook wel naar Ojos de Brujo had gewild was de deal snel gemaakt en ging Guapo met Kluit naar Amsterdam. Toevallig belde dezelfde middag de befaamde kastenbouwer Thijs en die had ook wel zin in een concertje.

Eenmaal in Paradiso zocht het tweetal Thijs op en al gedrieen gingen ze de ‘grote zaal’ binnen. We waren natuurlijk weer wat laat maar hadden verwacht dat een Spaanse formatie nog veel later zou beginnen. Niets was echter minder waar, Ojos de Brujo was al bezig en scheen precies om 20.30 te zijn gestart. Het kan dus wel!

Wat het optreden van Bob Dylan (o.a.) mistte, had het concert van Ojos de Brujo in overvloed: bezieling, gezelligheid, een hele goede sfeer en heel veel plezier in het optreden. Want ook nu moet Guapo een openbaring doen; niet alle nummers van de act uit Barcelona vindt ie even geweldig. Met name de nrs waar de flamengogitaren de boventoon voeren zijn de nrs die Guapo aanspreken. Als er erg veel gefunkd wordt is ie niet altijd even enthousiast. Ook de reggeakoning van Malawi (wat zei die ook weer de hele tijd Kluit?) had van Guapo thuis mogen blijven. Maar buiten die twee futiliteiten is een optreden van ‘Ogen van de Tovenaar’ een feest om mee te maken. Is de band zelf al ??n brok enthousiasme, een Paradiso vol klappende en joelende Spanjaarden, want die waren dik in de meerderheid, maakt de feestvreugde compleet.
Het werd uiteindelijk dan ook een erg gezellige en vrolijke avond die nog lang zou duren. Het was dat de leadzangeres haar vliegtuig moest halen (waar heb ik die meer gehoord…) anders waren ze nu nog bezig geweest.

(foto volgt)

8) Hermano, 17 november, 013

guapoyamigo.awardspace.com/blog/index.php?itemid=188

7) The View, 7 mei, Rotown
De oorspronkelijke recensie van deze gig heeft de crash van vorig jaar niet overleeft. Guapo moest toen toch eens goed nadenken wat er allemaal ook alweer gebeurd was op de 7e mei anno 2007 in Rotown. Was het toch niet zo’n geweldig concert of speelt leeftijd/drankgebruik toch zijn parten?

Maar na wat gegraaf in zijn geheugen komt alles weer boven: hij was met zijn Guapa, Amigo en Kluit. Het was een vermoeiende maandagavond en waarschijnlijk waren we weer eens te laat. Guapo zal daarom, ?n van het vooruitzicht om zo’n hippe band te mogen zien, wel weer wat nerveus zijn geweest. Guapa en Guapo stonden vast weer op de verhoging links in de zaal voor de geluidsman en Kluit en Amigo stonden waarschijnlijk aan de bar. Bier te drinken.

Wat Guapo wel zeker weet is dat het een erg energiek, enthousiast en leuk optreden was van 4 jonge gassies uit Schotland. Dat de leadzanger en gitarist zo nu en dan van plek en rol wisselde . En dat die zelfde leadzanger niet te verstaan was vanwege zijn Schotse accent. Maar bovenal dat de View een ontzettend leuke Cd hebben gemaakt met veel lekkere nrs als The Don, Face for the Radio, Superstar Tradesman en Same Jeans.

http://3voor12lokaal.vpro.nl/magazines/news/index.jsp?portals=61901&magazines=61902&news=545411

6) The Veils, 6 mei, Rotown
Het was een mooie week voor Guapo begin mei. Want een dag voor het optreden van The View waren The Veils ook al geland voor een optreden in Rotown. The Veils zijn een favoriete band van Guapo. Ooit heeft ie de kans gehad om ze live te aanschouwen maar een verlate aankomst op een Haldern-festival maakte dat onmogelijk. Maar nu dus in de herkansing in Rotterdam.

Zondag is niet de meest favoriete uitgaansavond van Guapo. Voetbal, kantinebezoek en een drukke werkweek voor de boeg maken het vaak een avond dat ie vroeg onder de wol kruipt. Alhoewel hij er vooraf erg naar uit zag gingen Guapa en Guapo dus toch wel met enige tegenzin naar Rotown. Maar eenmaal binnen zat de sfeer er direct goed in. Dat kwam niet door het voorprogramma. Basia Bulat maakt een truttig soort muziek en heeft een dito live act. Snel vergeten dus (al is dat na precies 9 maanden nog niet gelukt…).

Toen was de beurt aan de hoofdact van de avond. En gelijk was het goed! The Veils maken ontzettend goeie muziek dat ook nog eens live erg goed tot uiting komt. Dat laatste komt met name vanwege de intensieve perfomance van zanger Finn Andrews. Niemand kan zo oprecht triest en wanhopig zingen als hij.
Bij de wat hardere nrs ging het publiek ‘en masse’ uit zijn dak terwijl bij de rustige nrs er sprake was van een gepaste stilte. Het spreekt dan ook voor zich dat The Veils terug moesten komen voor een toegift, waar Guapo zijn favoriet; One Night On Earth werd gespeeld. Mooier kon de avond niet eindigen!

3voor12lokaal.vpro.nl/magazines/news/index.jsp?portals=61901&magazines=61902&news=543761

5) Eagles of Death Metal, 17 augustus, Lowlands

http://guapoyamigo.awardspace.com/blog/index.php?itemid=174

4) Claw Boys Claw 16 december Rotown
Concerten van Johnny Cash, The Ramones en Robert Palmer zitten er niet meer in voor Guapo. Voor andere gemiste beroemde live-acts krijgt hij dan toch nog wel een herkansing. E?n band die Guapo altijd nog graag eens live wilde meemaken waren de Claw Boys Claw. Het nr Rosie maar met name hun live-reputatie maakte het voor Guapo een band om naar uit te zien. Blij verrast was ie dan ook toen Rotown de vuige formatie had gecontracteerd voor een zogenaamde try-out optreden, voordat de band weer eens goed ging touren door Nederland.

Zaterdag 15 december jl. was het dan zover. Ondanks dat Guapo niet helemaal fit was (heeftie wel vaak, het zal de leeftijd zijn) en een zware verhuizing van zijn schoonmoeder achter de rug had besloot ie ’s avonds toch maar te gaan. En zoals was te verwachten kreeg hij daar geen spijt van. Want Claw Boys Claw zijn inderdaad live een belevenis; de nummers op Cd zijn veelal heel aardig, echter live uitgevoerd vaak vuig en ronkend.

Het grootste pluspunt van de band is echter podiumbeest Peter te Bos. In eerste instantie dacht Guapo nog dat het Ramses Shaffy was die daar op het podium stond maar het bleek te Bos zelf te zijn. Enthousiast lachend want hij had er zin in. Het eerste wat opvalt is dat Te Bos lang geen slechte stem heeft. Zijn zware, grommende bas komt live heel lekker uit de verf. Verder is Te Bos gewoon een rasartiest die er alles aan doet om de aandacht niet te laten verslappen; na 2 nrs loopt hij al zingend de zaal uit de straat op, regelmatig loopt hij tussen het publiek en als je vooraan staat ben je je t-shirt niet zeker. Maar daar krijg je dan wel weer een bandshirt voor terug.
Muzikaal was het dus ook al helemaal in orde. En dan bewijst toch maar weer eens dat de uitsmijter heel belangrijk is in het repertoire. De heren sloten hun toegift af met een nr waar niet veel bands goed mee weg zullen komen; I just wanne be your dog van The Stooges (wat popquizmaat Kluit trouwens ook niet herkende). En de zaal kolkte. En het was fantastisch!

3voor12lokaal.vpro.nl/magazines/news/index.jsp?portals=61901&magazines=61902&news=723359

3) LCD Soundsystem 19 augustus Lowlands Biddinghuizen
LCD Soundsystem was een band op Lowlands waarvan de verwachtingen vooraf hoog waren. Vielen andere artiesten misschien toch een beetje tegen op basis van de vooruitzichten, LCD Soundsystem maakte het meer dan waar. Geprogrammeerd tijdens de vroege avond van de laatste dag, terwijl iedereen een beetje moe is, stalpoten heeft en misschien ook het festival wel een beetje zat is. LCD Soundsystem is dan de ideale band om iedereen toch nog een laatste keer enthousiast te krijgen.

Wat Guapo erg in de muziek van de band waardeert is de opbouw van een nummer; er komt elke keer een laagje bij, waarbij de basis erg ‘dancable’ blijft. De nummers worden dan ook lang uitgesponnen waarbij er steeds weer van het ingegane pad wordt verandert. Is dat op Cd al lekker, live is het te gek! Bij de eerste paar nummers waren alleen de die-hards aan het swingen. Tijdens het 3e nr stond toch zeker de helft van de Grolsch-tent te bewegen terwijl bij het vijfde nr zelfs Ferdinand, Kluit en Guapo zich niet meer konden beheersen en de dansvloer onveilig begonnen te maken. En langzaam maar zeer zeker ging het optreden naar een apotheose. De tent knalde op het laatst zowat uit zijn naden.
Toen het optreden was afgelopen was het festival dan voor Guapo ook eigenlijk wel ten einde. De moegedanste benen konden zowat niet meer en muzikaal zou ook het ook niet beter worden. Al zal Rik daar wel anders over gedacht hebben…

2) Damien Rice, 21 maart, 013
Was het concert van Damien Rice in 013 kwalitatief een erg goed concert, het zijn met name de bijzondere omstandigheden die het voor Guapo een concert maken wat hij nooit zal vergeten. Maar hoe begon het ook allemaal weer;

Lang voor het concert maakte Guapo Amigo attent op een concert van Damien Rice in 013. Als lid van de ‘Damien Rice-fanclub’ wilde Amigo vanzelfsprekend wel mee. Guapo dacht dat het concert wel eens snel uitverkocht zou kunnen raken dus toog vroeg in de morgen op de eerste verkoopdag naar het Kaartenhuis voor de aanschaf van twee tickets. Achteraf maar goed ook want het was inderdaad razendsnel uitverkocht.
Een aantal weken voor het optreden bleek dat Amigo namens IKEA uitgezonden zou worden naar Roemenie. Geen nood aan de man, ook Guapa is groot liefhebber van de zanger uit Ierland dus die zou de plek van Amigo wel innemen. Guapa was echter even vergeten dat ze een belangrijke afspraak had met een klant op die dinsdag dus die haakte ook af. Het leek toen Guapo wel een goed idee om Rombie mee te vragen. Als begenadigd concertbezoeker, in die tijd nog vaak samen met Guapo, had ie er wel zin in. Hij had ook geen andere afspraken hetgeen ook wel handig was. En dus togen Rombie en Guapo op die bewuste dinsdag in de zwaar gesponsorde auto van Rombie richting Tilboland.
De heren waren voor de afwisseling eens aardig op tijd maar bij binnenkomst in de beste popzaal van Nederland was het al een volle bak. Het leek er op dat er meer kaarten waren verkocht dan verstandig was. Maar gezien het hoge gehalte aan zogenaamde muziek-BN-ers waren er vast her en de kaartjes weggegeven terwijl het al uitverkocht was.

Rombie en Guapo besloten maar een drankje te nemen voor het concert begon. Na wat geworstel richting de bar konden de heren hun drankjes bestellen. Het zou de laatste zijn van de avond want even later las Rombie van een opgehangen A4tje op dat de bierpompen op slot gingen tijdens het optreden. Dat had Guapo (gelukkig) nog nooit meegemaakt.

Bij aanvang van het concert bleek dat de muzikale partner van Rice, Lisa Hanigen, er niet bij was. Achteraf bleek dat dat geen eenmalige afwezigheid was maar bleken zij en Rice niet meer samen te werken en dus samen op te treden. En alhoewel een concert van hun samen leuk zou zijn, bleek hij het alleen ook uitstekend af te kunnen. Het optreden was namelijk erg goed. Vooral de rustige nummers als The Blowers Daughter en Le proffesor et les filles vond Guapo (en vele anderen in de zaal) prachtig. En het mooie was dat het muisstil was tijdens de nummers. Afentoe hoorde je het gebonk als er een meisje (opvallend!) flauw viel maar verder was er niets anders te horen dan Damien Rice cs. En dat is erg indrukwekkend in een toch wel redelijk ruime zaal als 013, in een tijd waar iedereen concerten meer gebruikt om bij te praten dan om naar de muziek te luisteren!

Werd er eerst afwisselend rustige en wat hardere nummers gespeeld, na een kleine twee uur nam onze Ierse bard wat gas terug, stuurde zijn band weg en ging solo en akoestisch een paar nummers spelen. En dat was zowaar nog beter dan het eerste gedeelte met band waarbij de celliste een erg prettig ingredi?nt was van de muziek. Toen iedereen dacht dat het niet intiemer kon worden borg Damien zijn gitaar en microfoon op en ging geheel in natura uit volle borst de zaal toezingen. Was het publiek eerder die avond al rustig, dit was wel het meeste stille en meest indrukwekkende moment van de avond.
En toen belde Guapa. De eerste keer drukte Guapo haar nog weg maar tien seconden later rinkelde de mobiele telefoon van Guapo alweer door de ijzig stille zaal. Zelfs Damien Rice was even van zijn ‘a propos’. Maar ja, als iemand er voor zorgt dat Guapo geen drankjes mag drinken tijdens een concert, dan moet er toch even worden opgetreden.
Het was in ieder geval het laatste lied wat Damien deed alvorens hij van het podium verdween en de zaal in opperste extase achter liet.

www.oor.nl/deruit_concertverslagen_details.asp?id=469