Nijmegen pakte afgelopen zondag weer eens groots uit met een rockfestival. Dit keer geen metal op pop maar ouwelullenrock. Naarmate de dag vorderde werd het festival steeds beter met als absolute hoogtepunt de megashow van Kiss!
Edith, ??n van mijn Zweedse collega’s bij IKEA, liep al maanden te zeuren dat ik met haar mee moest gaan naar Nijmegen en aangezien ik geen nee kan zeggen stond ik zondag om 8.30 op Delft Centraal om naar het Oosten van het land te reizen. Na een tijdje reizen met trein en bus kwamen we aan bij het Goffertpark dat ik nog kende van het Ozzfest en Fields of Rock enkele jaren geleden.
we waren niet de enigen die naar binnen wilden
De twijfel of we wel bij het goede festival in de rij stonden, werd snel weggenomen door de andere bezoekers
Toen we net op het terrein waren, opende REO Speedwagon het festival.
REO Speedwagon opende
Kevin Cronin van REO Speedwagon is de wilde haren inmiddels wel kwijt
Doordat 3 Doors Down had afgezegd (goh, wat erg), was er iets met het programma geschoven waardoor het Zwitserse Gotthard de volgende band, en de eerste op het kleine podium, was.
Gotthard-zanger Steve Lee heeft er zin in
Amigo is tevreden over Gotthard
Edith ook
er waren meer mensen die even een kijkje bij Gotthard kwamen nemen
drummer Hena Habegger geeft een solo weg
de Kiss-army was goed vertegenwoordigd
Na Gotthard trad Journey op op het grote podium. De Amerikaanse band die al sinds begin jaren 70 bestaat, heeft al een aantal zangers versleten en heeft sinds vorig jaar weer een nieuwe binnen de gelederen. Deze Arnel Pineda is een Filipijn die de band op youtube ontdekte waar hij met zijn band Zoo o.a. een aantal Journey-covers had gezet. De band was zo onder de indruk dat ze de kleine Aziaat invlogen voor een auditie die hij grandioos doorstond waarna hij werd ingelijfd door zijn helden.
de kleine Arnel Pineda heeft een grote-mannen stem
wat nou ouwe-lullen-muziek?!
Na Kansas te hebben overgeslagen voor een nat en een droogje en een mooi plekje voor het grote podium hadden opgezocht, kwamen de rockers van Def Leppard optreden. Amigo heeft de Engelsen eigenlijk altijd als enigzins middelmatig beschouwd en werd dit keer ook niet overtuigd van het tegendeel. Maar het is natuurlijk altijd apart om een drummer met ??n arm te zien.
Def Leppard vermaakt het publiek
Na Def Leppard was Twisted Sister op het kleine podium te zien en horen.
Twisted Sister
Na Twisted Sister begon het festival dan echt. Op het hoofdpodium traden nu de glamrockers van Whitesnake op.
David Coverdale’s microfoonstandaardtechniek is nog steeds onge?venaard
nog steeds populair bij de vrouwen rent Coverdale als een echte rockster over het podium
Voor het laatste nummer, de wereldwijde nummer 1-hit “Here I go again”, kwam er een gitarist met een oranje cowboyhoed het podium oplopen. Het bleek niemand minder dan onze eigen Adje van den Berg te zijn die voor even weer met zijn oude maatjes meespeelde.
Adje van den Berg flankeert David Coverdale
Whitesnake, met in het midden Adje, zegt gedag
Na Whitesnake was het tijd om het tempo een beetje op te schroeven, en wie zijn daar beter voor geschikt dan Mot?rhead?! Trots stond Amigo met zijn net gekochte Mot?rheadshirt klaar voor de Engelse band waarbij “everything louder than everything else” is. Uiteraard begon Lemmy met de klassieke zin “We’re Mot?rhead and we play rock ‘n’ fucking roll!” Toch duurde het lang voordat Mot?rhead echt op gang kwam. Pas nadat Twisted Sister-zanger Dee Snider op het podium verscheen om een nummertje mee te schreeuwen leek het gaspedaal echt te worden ingetrapt. Uiteraard kwam ook the Ace of Spades nog langs en was Amigo uiteindelijk toch weer zeer tevreden over de band die hij bijna ieder festival lijkt tegen te komen. Zeker toen de regen die inmiddels uit de lucht viel ook nog voor een prachtige dubbele regenboog zorgde.
We’re Mot?rhead and we play rock ‘n’ fucking roll!
Na het optreden van Mot?rhead werkten we snel het avondeten naar binnen om een plekje te gaan zoeken voor het hoofdpodium waar de afsluiter van de dag, Kiss, ging optreden. Na een tijdje klonk er plots geluid uit de luidsprekers: “You wanted the best, and you got the best! The hardest band on earth: Kiss!” Met een harde kanl viel het grote doek met daarop het Kiss-logo naar beneden en werd de rockband, die dit jaar 35 jaar bestaat, zichtbaar.
“You wanted the best, and you got the best!”
De twijfel van Amigo of Kiss het nog wel had, werd wel heel snel weggenomen. Niet alleen rockte de band nog harder dan alle andere bands bij elkaar, ook de show was fenomenaal. Slechts de show van Rammstein komt er bij in de buurt, maar ja, dit was Kiss en dus nog net iets grootser! Vuurwerk, rook, vuur, miljoenen snippers, lichteffecten, bloed, stijgende podia en vliegende bandleden, alles kwam weer voorbij. En alles nog steeds in die fantastische kostuums uit de jaren zeventig. Fantastisch!
starchild Paul Stanley is ondanks zijn 56 jaar nog prima in vorm
Kiss rocks!
Spaceman Tommy Thayer vermaakt het publiek even in zijn eentje…
…en schiet aan het eind van zijn solo vuurwerk uit zijn gitaar
Liefhebbers van het album “Kiss Alive!” uit 1975 kwamen ruim aan hun trekken en tijdens het Kiss-anthem “Rock and Roll All Nite” vuurden kanonnen voor het podium rook en miljoenen snippers af.
snippers, heel erg veel snippers en rook en vuur
the Demon Gene Simmons en Spaceman Tommy Thayer gaan de lucht in
Gene Simmons heeft ondanks zijn 58 jaar nog geen hoogtevrees
Het volgende hoogtepunt was toen the Demon alleen op het podium achterbleef om zijn act te doen. Het bloed liep uit zijn mond, hij spuugde vuur en “vloog” tenslotte naar de bovenkant van het reusachtige podium om daar verder te spelen.
“en het bloed spoot eruit…”
de fotograaf is net te laat als Simmons naar boven “vliegt”
om vervolgens hoog in de lucht verder te spelen
Nadat de heren het podium hadden verlaten, werd er keihard om meer geschreeuwd door het publiek. En uiteraard kwam de band, die eerder al had gezegd geen zin te hebben om terug naar het hotel te gaan, terug en werden er nog wat klassiekers gespeeld. Wat te denken van “When we first played this, people said it wasn’t rock and roll because you could dance to it!”, inderdaad “I was made for lovin’ you” werd gespeeld. Ook daagde starchild Paul Stanley het publiek uit. “If you say my name loud enough, I will come to you!” Nadat het publiek zo hard als het kon “Paul, Paul, Paul” had geroepen, stapte de zanger in een metalen ring die hem via een kabelbaan over het publiek naar de techniektoren voerde waar hij een nummertje speelde.
Paul Stanley speelt vanaf de techniektoren
Starchild vliegt weer terug naar het podium
Tenslotte werd er afgesloten met dat andere Kiss-lijflied, “Detroit Rock City”
Nog wat vuurwerk tijdens het afsluitende “Detroit Rock City”
Na afloop kon Amigo maar ??n ding concluderen: Kiss is nog steeds Hotter than Hell!!!
En wat natuurlijk ook niet onvermeld mag blijven, is dat er op een gegeven moment een vrouw in het publiek op de grote schermen te zien was, die ouderwets haar shirtje optilde en haar borsten liet zien toen ze zag dat ze in beeld was! Rock and Roll baby!
Hoezo zien we daar geen foto van?