Om maar zo snel mogelijk van het gezeur van Guapo af te zijn, heeft Amigo dan ook maar zijn top 10 van 2008 bij elkaar geschraapt. Kijk luister en geniet.Laat ik om te beginnen maar uitleggen dat ik tegenwoordig lang niet meer zoveel mee krijg van nieuwe releases, top 40, megatop100 enz enz, en het dus best zou kunnen voorkomen dat ik hier en daar een nummertje heb uitgekozen dat niet uit 2008 komt. Excuses daarvoor. Nevertheless, mijn top 10, in willekeurige volgorde:
1. Mark Ronson ft. Amy Winehouse – Valerie
Als eerste kan ik er niet onderuit om de plaat te noemen die volgens mij de grootste hit van het afgelopen jaar was. Amy coverde een nummertje van the Zutons en vervolgens maakte Mark Ronson er een instant-klassieker van. Luister overigens eens naar het album van Mark Ronson want daar staan nog veel meer (m.b.v. o.a. the Dap-kings) opgelekkerde plaatjes op!
2. Kid Rock – All Summer Long
De zomerhit van 2008, althans in ieder geval in de autoradio van Amigo. Geinspireerd door Lynyrd Skynyrd verovert de countryrock van Kid na de US of A en het hart van gewezen lekker ding Pamela Anderson nu ook Nederland. En ook onze oosterburen gaan plat getuige onderstaande beelden van Rock am Ring 2008.
3. Mot?rhead – Live to Win
Met een mengeling van verbazing en vreugde kwam ik erachter dat de Zweedse televisie de films die ze binnenkort gingen uitzenden begeleidde met op de achtergrond de onvervalste speedrock van mijn helden van Mot?rhead’s Live to win. Lekker hoor!
4. The Killers – All These Things I’ve Done
Het kwam door een commercial van Nike dit jaar die ik, ondanks dat mijn hekel aan het Amerikaanse sportmerk nog groter is dan mijn hekel aan Apple en diens Mac, ondanks zijn eenvoud leuk vond. (Ik moet daarbij wel toegeven dat Nike vaak goede commercials maakt) En dat kwam vooral door de muziek.
Het bleek een stukje uit een nummer van the Killers te zijn. Even schrikken want die band vond ik altijd een beetje te “kil” om een hele cd te luisteren. Ik moest een paar keer luisteren want het stukje uit de commercial lijkt in eerste instantie helemaal niet bij de rest van het nummer te passen maar ik vind het nu toch best wel een geweldig nummer. Ook de bijbehorende video van Anton Corbijn is alleraardigst. Helaas heeft Youtube het onmogelijk gemaakt om die te embedden dus doen we het maar met de UK version (die om onbegrijpelijke redenen dan weer wel te embedden is)
En tenslotte de link naar Anton’s clip
Edit: Ik heb toch een Corbijn-versie gevonden die wel te embedden is:
5. Cream – Sunshine of Your Love
Heb ik al eens gezegd dat de beste muziek naar Amigo’s bescheiden mening aan het eind van de jaren 60 is gemaakt? Nou bij deze dan. Ik heb ook dit jaar weer een enkele keer een cd’tje gekocht en de laatste die ik gekocht heb is er eentje van Cream. De Engelse bluesrockband van o.a. Erik Clapton. En Sunshine of Your Love is natuurlijk een klassieker. (vraag maar Jimi)
6. Led Zeppelin – Heartbreaker
Had ik al gezegd dat de beste muziek naar Amigo’s bescheiden mening aan het eind van de jaren 60 is gemaakt? Nou bij deze dan. De voorlaaste cd die ik in 2008 heb gekocht was Led Zeppelin II. En sindsdien ben ik helemaal Led Zeppelin-fan. En dat heeft veel te lang geduurd. Met dank aan die kut top 100 allertijden die ons jarenlang geteisterd heeft op tweede kerstdag. Dat Stairway to Heaven kwam na een paar jaar m’n strot uit. Hoe kon zo’n suffe kloteplaat nou zo hoog staan. Led Zeppelin heb ik me sindsdien altijd ver van gehouden. Tot ik enkele jaren geleden een verzamelaar van ze kocht om toch eens te luisteren. Na een paar keer luisteren verdween het album echter alweer in de kast om er voorlopig niet meer uit te verdwijnen. Totdat ik een iPod kocht (jaja, ik weet het, die komen ook van dat fruitvormige bedrijf van Steve Jobs) en ik steeds weer een paar albums erop zette. Led Zeppelin kwam erop en ik kwam erachter dat er toch wel een aantal lekkere rocknummers opstonden. Inmiddels ben ik helemaal overtuigd en wil ik Led Zeppelin net als een paar miljoen anderen ook wel eens live zien. Rock & Roll in optima forma die nooit gat vervelen.
7. Sharon Jones & the Dap-kings
Zo af en toe heeft Guapo ook wel eens tips waar je wat aan hebt (wet van de grote getallen), en dit was in dit geval absoluut het geval. Het was North Sea Jazz en in een broeierige tent gevuld met behoorlijk jong publiek trad een bandje op waar Amigo nog nooit van gehoord had maar waar hij daarna dezelfde avond nog een cd heeft gekocht! Een redelijk studentikoos bandje met een blazerssectie (altijd goed!) aangevuld met een geweldige soulzangeres. En die geweldige soulzangeres bleek ook nog eens echt podiumbeest dat het publiek binnen enkele minuten helemaal om haar vinger had gewonden. Het was warm en er werd gedanst, gezongen en gelachen. Dit was NSJ op z’n best. Ga dat zien als je de kans krijgt!
En nog een opname waarvan het geluid niet zo goed is maar die wel de sfeer tijdens een optreden aardig weergeeft:
8. MGMT – Electric Feel
Ik had het plaatje al eens op de radio gehoord en het deed me meteen denken aan de Prince uit de tijd dat de kleine geile man uit Minneapolis nog een heuse grootheid en Amigo een groot fan was. (de allerallereerste cd die ik kocht was Sign o’ the Times) Toen ze het draaiden tijdens de videoronde van de popquiz in Speakers hadden ik en Kluit echter geen idee hoe het heette en wie de uitvoerende was. Tijdens de popquiz in de Trucker afgelopen maand kon ik dat gelukkig rechtzetten. MGMT dus, met het nummer Electric Feel.
9. Kiss – Rock n Roll All Night
Dacht ik inmiddels al wel het een en ander gezien te hebben, tijdens het optreden van Kiss op Arrows Rock festival afgelopen zomer heb ik toch weer met open mond staan kijken. Wauwerdewauw. Ik dacht een paar oude mannen te gaan zien die een paar klassieker kwamen spelen (zo was het hele festival immers verlopen) maar dit was de grootste rock & roll show die ik ooit had gezien! Groter dan die van the Stones en indrukwekkender dan die van Rammstein. Rock met een hoofdletter R en vuurwerk met een hoofdletter V. Nijmegen schudde op haar grondvesten en ik betwijfel of ik ooit nog een optreden zal zien dat zo groots is. Als ze nog een keer langs komen, moet je absoluut gaan!
10. Rufus Wainwright – Across the Universe
En tenslotte nog mijn held Rufus. Een nummer dat ik vandaag ontdekte toen ik op youtube aan het rondsnuffelen was, dus eigenlijk telt ie niet voor 2008. Maar ik zet ‘m er toch lekker bij. Dan kan Kluit nog even gaan roepen dat het onverantwoordelijk is om een Beatlesnummer te coveren maar heb ik bovenal weer een gelegenheid om het talent van Rufus aan de niet geringe wereld van Guapo y Amigo te tonen.
Net niet gehaald
En tenslotte nog een paar die de top 10 net niet gehaald hebben. Niet omdat ze niet goed genoeg zijn maar vooral omdat het helemaal geen muziek is, en ik kan natuurlijk niet zomaar alles in een top 10 zetten!
Twee wedstrijden gespeeld en we hadden wereldkampioen Italie en vice-wereldkampioen Frankrijk alle hoeken van het veld laten zien met als gevolg 7 (ZEVEN!!!) doelpunten voor en 1 doelpunt tegen. Mooier kon het niet, en mooier zou het ook niet worden. Naar de reden blijft het gissen. Piekten we te vroeg? Waren de eerste wedstrijden uitschieters? Sloeg het verdriet en de machteloosheid van Boula over op de gehele groep? Hadden we tegen Roemeni? niet met de reserves moeten spelen? Onderschatten we de Russen? Zijn onze spelers omgekocht met oliegeld uit Rusland? Is Guus Hiddink echt een goede coach? Maar de herinnering aan die eerste wedstrijden blijft geweldig. We bestaan weer en Nederland staat weer achter Oranje.
En toen zat ik op een dinsdagavond in een vrijwel lege bioscoop in Helsinborg te kijken naar de nieuwste van de Coen-brothers, “Burn After Reading” genaamd. Met Brad Pitt, John Malkovich, Frances McDormand en George Clooney. Vooral Brad Pitt wordt veelgeprezen voor zijn acteerprestaties, maar ondanks dat ik een behoorlijk Pitt-fan ben, vond ik George Clooney toch nog een stukje beter als in-het-rondneukende ex-bodyguard. Als je de film nog wilt gaan zien, moet je onderstaande scene misschien maar niet bekijken. Anders mag je even meelachen. Shakespeare omschreef het verhaal van deze erg grappige film al jaren geleden treffend: Much Ado About Nothing.
En om af te sluiten:
Een heel gelukkig 2009 allemaal!
Toch nog een te embedden Corbijn-versie van the Killers gevonden.
Met 2 topnoteringen kan ik het niet meer dan eens zijn: Burn after Reading is de leukste film die ik vorig jaar heb gezien. Niet alleen door de 2 eerder genoemde acteurs. Ook John ‘What the fuck’ Malkovich speelt zo goed dat je ‘m op zijn irritante kop wilt slaan.
De reclame van Nike vond ik misschien wel het hoogtepunt van de Spelen (op de tranen van Marianne Vos na). Wat een ontzettend mooie reclame. Maar dat snappen ze al jaren bij Nike waar ze ook al een tijdje de beste pay-off hebben van dit moment. Alleen nooit geweten dat het nummer van The Killers was. Stijgen ze toch weer in aanzien.